“Go Legend is heel speciaal voor mij. Hij is gefokt door mijn schoonouders en staat al bijna zijn hele leven bij ons op stal. Vanaf jongs af aan heb ik hem van dichtbij kunnen volgen. Als jong paard was hij nog niet zo speciaal. Hij was wel heel knap en had met een vader als Totilas ook een interessante bloedlijn. Maar qua bewegingen was hij zeker in het begin niet zo bijzonder. Pas rond zijn zesde jaar ging hij kracht ontwikkelen en vanaf toen spatte het er vanaf. Na mijn zwangerschap ben ik hem gaan rijden. Hij liet ontzettend veel kwaliteit en talent zien voor de piaffe en de passage. Daarnaast is hij met zijn uiterlijk echt een blikvanger in de ring. Het ging toen heel snel. Van de Lichte Tour liep hij eenvoudig naar de Grand Prix. Met als absolute hoogtepunt onze deelname aan de Olympische Spelen in 2021 in Tokio. Dat was heel bijzonder om mee te maken! Zeker met een paard wat door de familie is gefokt en je al zijn hele leven kent. In de Grand Prix en de Grand Prix Special reden we nette scores, maar net niet goed genoeg voor de individuele finale. Achteraf ben ik vooral heel trots dat ik met Go Legend mocht rijden op dé Olympische Spelen. Momenteel heb ik naast Go Legend ook mijn andere paard Habibi voor het hoogste niveau. Dat vind ik fijn, want dat betekent dat ik mezelf kan blijven ontwikkelen. Ze zijn allebei topfit. Dat biedt mij de mogelijkheid om voor ieder seizoen een nieuwe planning te maken met deze twee toppers. Go Legend is nog in de bloei van zijn leven dus je zult ons komende jaren zeker vaker zien in de ring.”

“Ik kende Beauville al wat langer. Zijn vorige ruiter, een Spaans meisje, trainde bij mij. Mijn vader had Beauville voor haar gevonden op de veiling van Holger Hetzel. Ik heb ze daarna samen anderhalf jaar getraind, tot hij op een gegeven moment voor haar wat te scherp werd. Ze sprongen toen 1.35. Ze wilde hem graag verkopen en het was eigenlijk mijn vader die aangaf dat ik hem eens moest proberen. Ik had daar zelf niet eerder bij stilgestaan, terwijl ik hem dus anderhalf jaar heb bezig gezien. Hij deed weliswaar nooit iets verkeerd, sprong 19 van de 20 keer nul, maar ik zag er geen paard in voor het hogere werk. Toen ik hem reed, bleek het een fijn paard, maar ik voelde niet direct iets heel speciaals. Wel heb ik de tijd met hem genomen en dat heeft zich uitbetaald. Anderhalf jaar later, hij was toen negen, wonnen we eigenlijk vrij onverwachts de Global Champions Tour van Monaco. Opeens was Beauville een Grand Prix-paard. Toen ontstond er veel vraag. Mijn sponsor Marta Ortega had hem eerder gekocht en zei: ‘Voor mij hoeft hij niet weg. Als we hem verkopen, vinden we niet zomaar eentje met dezelfde kwaliteit.’ Want inmiddels kende ik zijn kwaliteit! Hij kan enorm meedenken in het parcours. Dat lijkt wel bijna een gave van hem. Later is hij N.O.P.-paard geworden en hebben we successen op grote kampioenschappen behaald. Het kwam achteraf goed uit dat we door corona een jaar extra de tijd hadden voor de Olympische Spelen van Tokio en ook op het WK in Herning viel alles op zijn plek. Ik ben daar heel trots op. Beauville lijkt wel gemaakt voor het werk dat hij doet en hopelijk kunnen we dat in Parijs opnieuw laten zien.”