FINN BOEREKAMP

SPLINTER BERGSMA

SIEBE 

LEEMANS

FINN BOEREKAMP

SPLINTER BERGSMA

SIEBE LEEMANS

Om de drie beter te leren kennen en hun visie te laten geven op ‘jongens in de paardensport’ mogen de drie debutanten briefjes trekken met daarop een stelling; per persoon vier met een persoonlijke insteek en twee over het genoemde thema. Bij de persoonlijke stellingen rollen de antwoorden er vrij makkelijk uit, de andere stellingen blijken een lastigere kluif.

‘In de toekomst zou ik graag mijn eigen stal willen runnen’

Finn (springen): “Ik rijd nu zo’n twee jaar voor Leon Thijssen. Het is ongelofelijk hoeveel kansen ik van hem krijg om mezelf te ontwikkelen. Maar ik ben ook bezig met de toekomst. Al vanaf mijn twaalfde verdiep ik mij in de fokkerij. Als je voor jezelf wilt beginnen en je wilt een goed jong paard kopen, val je soms van je stoel van de prijzen. Dat is niet te betalen. Daarom ben ik gaan investeren in goede embryo’s. Ik heb inmiddels zeven à acht embryo’s in de vriezer van merries uit exclusieve stammen. Je kunt beter proberen om zelf een goed paard te fokken, van daaruit te starten en die dan misschien en keer goed te verkopen. Maar voorlopig zit ik bij Leon nog goed!”

Splinter (eventing): “Ik wil de top bereiken in mijn sport. Voor mij betekent dat ooit deel uitmaken van het Nederlands team op de Olympische Spelen. Of ik dan later een eigen stal wil, weet ik echt nog niet. Momenteel volg ik een opleiding tot timmerman, waar ik nog ongeveer anderhalf jaar mee bezig ben. Op die manier heb ik altijd iets ernaast en kan ik later nog beslissen wat ik ga doen.”

Finn: ‘Ik denk dat de eerste pony’s die je rijdt, bepalen wat voor ruiter je later wordt’

‘Ik verdiep me in het welzijn van mijn paarden’

Finn: “Voor mij geldt dat hoe dichter je bij de natuur van het paard blijft, hoe beter het is. Ik ga graag met mijn paarden naar het bos. Dat doe ik heel veel. In de zomer rijd ik zelfs meer in het bos dan in de bak. Zo houd je de paarden blij. Ik ben zeker nog niet de beste dressuurruiter en vind het ook belangrijker dat de paarden het leuk vinden, dan dat ik ze in het rijden helemaal tiptop voor elkaar heb. Een paard dat mentaal fris is, werkt voor mij, en een paard dat zich lekker voelt, zal ook beter presteren. Met bijvoorbeeld voeding en de hoeven doe ik ook alles zo normaal mogelijk. Als het paard een keer niet helemaal lekker is, gaat hij gerust een weekje de wei op. Vaak lossen kleine mankementen zich dan vanzelf wel op. Je moet de natuur de kans geven om het op te lossen. Met een beetje boerenverstand kom je een heel eind.”   

Siebe (springen): “Wij wonen lekker afgelegen en ik ga regelmatig met mijn paarden het bos in. Ook gaan ze als het kan vaak naar buiten, zodat ze lekker zichzelf kunnen zijn: bokken, even rollen. Een keer in de zoveel tijd komt de osteopaat langs om de paarden na te lopen. Het kan zijn dat een paard een keer wat stijver is en dan kan zo’n osteopaat daar al veel in doen.  

Ik ben mij ervan bewust dat de paardensport steeds meer onder vuur is komen te liggen. Het is belangrijk om mijn sport op een goede manier over te brengen op anderen die er misschien minder vanaf weten. Het goed verzorgen is daar een heel belangrijk onderdeel van. Ik denk dat we ons daar allemaal wel van bewust zijn.”  

‘Als je een echt goede ruiter wil worden, moet je niet alleen heel goed kunnen rijden’

Siebe: “Het hebben van ‘boerenverstand’ en gevoel voor je paarden is erg belangrijk. Je moet bijvoorbeeld in een barrage op het juiste moment de juiste beslissingen kunnen nemen. Dat heeft met instinct te maken en dat krijg je door van jongs af aan met heel veel verschillende pony’s en paarden te rijden. Daar heb ik veel van geleerd. Management is ook een belangrijk aspect. Ik heb het geluk dat ik meerdere paarden heb die op hoger niveau kunnen lopen. Dan kun je makkelijker afwisselen, ze rust geven en toch regelmatig op tweesterrenniveau rijden. Ik hoef niet iedere week naar een internationaal concours, maar als je jezelf een beetje in de picture wilt rijden, moet je wel met regelmaat van huis.  
De paarden heb ik aan mijn vader (springruiter Koen Leemans, red.) te danken. Wij leiden paarden vaak van jongs af aan op. De laatste jaren zijn de beste paarden op stal eigenlijk voor mij. Mijn vader is tegenwoordig meer een coach, die overal mee naartoe gaat en me helpt.” 

Finn: “Als je de top wilt bereiken, moet je hard werken. Wat mij heeft geholpen, is dat ik veel verschillende paarden en pony’s heb gereden: grote, kleine, braaf, niet braaf, goede en minder goede. Ik denk dat de eerste pony’s die je rijdt, bepalen wat voor ruiter je later wordt. Ik begon met een hele langzame pony, daarna een stoute en ik kreeg ze zeker niet kant-en-klaar.  

Het is belangrijk dat je een echt paardenmens bent en er veel voor wilt laten. Je moet alles goed managen. Je verliest vaker dan dat je wint, dus je moet ook nuchter blijven. Ik denk dat dat echt wel mijn ding is. Ik ben heel nuchter.”

Siebe: ‘Als het met de concoursen uitkomt, speel ik op zaterdag nog voetbalwedstrijden’ 

‘Om de top in mijn sport te bereiken, ben ik bereid veel opzij te zetten’

Siebe: “Ik heb twee vriendengroepen: een in de paardensport en een met jongens uit het dorp, waarmee ik nog altijd voetbal. Als het met de concoursen uitkomt, speel ik op zaterdag nog voetbalwedstrijden mee. We hebben echt een vriendenteam, voor de gezelligheid. Dat wil ik blijven doen. Ik vind het wel belangrijk om naast de paarden dingen te doen. Maar ik moet voor de paardensport ook dingen opzijzetten. Ik ga steeds minder uit met mijn vrienden en bij het voetballen train ik niet mee, of het moet net een keer zo uitkomen. De paarden zijn dan toch belangrijker.”  

Splinter: “Het klopt dat je er veel voor opzij moet zetten. Maar ik denk dat dat voor iedere sporter zo is. Je maakt vooral op sociaal vlak offers. Je kunt niet vaak met vrienden afspreken bijvoorbeeld. Als mijn vrienden op stap gaan, moet ik vaak nee zeggen. Je merkt dat ze je dan op een gegeven moment niet meer bellen om mee te gaan. Ik heb nu vooral nog vrienden in de paarden. Die begrijpen dat en hebben zelf ook wedstrijden. Mijn sociale wereld verschuift eigenlijk naar de paardensport, daar komen mijn beste vrienden vandaan.”  

Splinter: ​​​​​​​‘Als mijn vrienden op stap gaan, moet ik vaak nee zeggen’

‘Ik kan het goed begrijpen als mensen paardensport een ‘meisjessport’ vinden’

Siebe: “Mensen die dat zeggen, weten eigenlijk niks van de sport. Die denken dat het een beetje zoals bij een manege is, wat aaien en kort op een paard zitten.” 

Splinter: “Ik kan me wel voorstellen dat mensen dit beeld hebben. Maar dat is een verkeerd beeld, en meer het beeld van de manege. De meeste meisjes beginnen inderdaad daar. Jongens zie je er minder snel, die krijgen het misschien meer van huis uit mee. In de topsport is het zeker geen meisjessport. Als mensen dat zeggen, laat ik ze vaak zien wat ik doe en dan begrijpen ze het wel.”  

‘Paardensport heeft juist aspecten die het ook een sport voor jongens maakt’

Siebe: “In onze sport is het fysieke aspect voor jongens en meiden hetzelfde. Maar ik denk dat juist het mentale aspect een punt is voor de jongens in de springsport. Jongens zetten zich makkelijker over dingen heen en dat kan soms wel van pas komen.” 

Finn: “Jongens zijn nuchterder en kunnen makkelijker de knop opzetten. Niet zeuren, maar gewoon doen. Iedere ruiter heeft een keer een periode dat het niet helemaal lukt. Als het niet lukt, moet je er juist voor oppassen dat je het niet te graag goed of anders wilt doen. Je moet dan juist rustig blijven.”